Zondag reden we thuis om 7.30 uur weg richting Denemarken. De camping zag er ruimtelijk uit en ons hutje was groot genoeg. Er waren springkussens en pingpongtafels buiten dus genoeg te doen. Elke morgen stond er een lekker ontbijt voor ons klaar in de ontbijtzaal met verse broodjes, yoghurt en meloen. Zo konden we er een hele tijd tegenaan.

Woensdag was mijn wedstrijddag, op maandag en dinsdag was de landentraining en had ik anderhalf uur de tijd om de baan te verkennen. De baan liep goed, de startheuvel was 5 meter hoog en lag pal naast de 8 meter hoge van de junior en elite rijders. Het starthek was een Progate, en het starten ging echt goed. De eerste bult kon ik goed achterwielen of springen. Ik dacht dat achterwielen sneller ging en heb dat met wesley nog even uit geprobeerd. Wesley sprong hem, ik achterwielde en dat ging sneller. Ook de bulten op het tweede stuk wilde ik achterwielen, maar bijna iedereen sprong ze dus besloot ik ze ook maar te springen. Het derde stuk was ook een mooi wasbord, daar ging ik best snel overheen.

Ik ging ’s avonds op tijd naar bed om goed uitgerust te zijn. Woensdag stond ik op met hoofdpijn, misschien van de spanning. De training was een half uur vervroegd en begon om 7.30 uur, daarna was om 9.00 uur de wedstrijd. Ik was ingdeeld in race 132 en zag geen bekende namen bij mij in de rit. Ik dacht dat het dan wel mee zou vallen en de manches wel door zou komen. Mijn start was goed maar onderaan de bult versnelden er 4 heel snel en ze sprongen allemaal de eerste bult. Ik werd 5e, dat was een tegenvaller en ik had er enorm slechte zin van.

De 2e manche wilde ik sneller zijn, dat lukte. Ik kwam als 4e over de lijn. Ik hoopte in de 3e manche nog iets sneller te zijn, maar dat ging niet. Het ging net als in de 1e, en ik werd weer 5e. Einde oefening. Even was ik niet aanspreekbaar, later werd dat beter. Het is lang geleden dat ik er in de manches al uit lag, daar moest ik wel even aan wennen. Ook Quinn had het zwaar en was eruit. Desmond, Wesley, Nick en Harrie wisten door te gaan. Maar ook zij sneuvelden in de 1/8 en kwartfinales. Dat gaf wel aan hoe moeilijk het dus was geweest. Dit had ik eigenlijk niet verwacht en betekent hard trainen komende winter, het geeft me wel weer motivatie door deze ervaring. Ik ben blij dat ik mee heb kunnen doen, het was ook mooi om de elite rijders te zien rijden op zaterdag.

In september beginnen de eerste wedstrijden weer, nu nog even een paar weekjes rust en dan weer vol er tegen aan en dan volgend jaar verder zien te komen dan alleen de manches!

WK Kopenhagen – Manche 2 Boys 14